Justine (1935)

Als kind was zij heel vrolijk met om de haverklap de slappe lach, ook samen met vriendinnetjes. Ze hadden in huis een ouderwetse bedsteekast dat was haar speelhoek. Ze had daar wat boekjes en een pop, gemaakt van celluloid waar de armpjes wat van los zaten. Ze was 10 jaar oud toen de oorlog uitbrak. Soms kwamen er 's nachts honderden vliegtuigen over. Dat maakte haar zo bang dat ze zich onder de lakens verstopte. 'Daar hou je toch iets aan over'  zegt ze nu. De pop waar ze mee speelde heeft ze nog, één armpje is helemaal vergaan en ligt uit elkaar, de andere is beschadigd. 'Oorlog mag nooit meer gebeuren' zegt ze, 'iedereen moet in vrede met elkaar leven!'

De stickers komen uit mijn eigen jeugd (+/- 1985), dat was mijn schat. Ik zou ze toen nooit ergens hebben opgeplakt, maar bewaarde ze zorgvuldig! 

Het bloemetje op de jurk heb ik gekregen van een kind van nu: 'voor in je kunstwerken' zei ze.

Dat spelen is van alle tijden.