Nellie (?)

De afbeelding stelt een vroege herinnering voor. Het meisje is tweeënhalf als ze wordt meegenomen om voor de laatste keer haar vader te zien. Ze gaat een grote witte marmeren trap op. Wanneer haar vader haar ziet wil hij haar oppakken, maar hij is daarvoor te zwak. Hij streelt haar en geeft haar mee: 'mijn groot meisje, wees braaf', kort daarna overlijdt hij. De warmte van dit moment staat in schril contrast met wat er daarna nog ging komen, een jeugd zonder één aardig woord. 

Dit moment met haar vader heeft ze in haar hele leven meegenomen, haar eigen kinderen zouden alle liefde krijgen die ze maar kon geven!

Deze herinnering speelde zich af in de Oekraïne. het was een tijd vol gevaar en dreiging, haar vader zat ook vaak onterecht gevangen. Eenmaal in Nederland leerde ze in 1963 de taal door de Donald Duck te lezen. De Nederlandse vlag is daarom in dit portret verwerkt.