Ik kijk naar buiten, de zon schijnt. Dan ga ik de stad in om de verklede mensen te zien. De wind waait zachtjes, ze laat me weten dat het goed is dat ik er weer eens op uit ga. In de stad zijn minitheatervoorstellingen op het plein zo tussen de mensen in. Het is wel wat druk, ik houd afstand maar van ver kan ik het zien. Dan is er een verklede man ineens dichtbij. Maar ik schrik niet, ik vind het grappig. Ik merk op dat ik het grappig vind en bedenk me dat dit dus de bedoeling is van deze shows! Dat het leuk is en dat er daarom zoveel mensen naar de stad gaan. Het is zo logisch maar ik had het nooit begrepen. Verklede mensen waren voor mij echt, ze waren zo echt dat ik ze te eng vond. Maar ik zei daar nooit veel over want de mensen zouden kunnen denken dat ik gek ben.