Ik vergeet steeds welk station ik moet hebben en als ik het weer weet dan ben ik bang dat we er misschien al voorbij zijn. Mijn telefoon heeft gelukkig GPS, ik check waar we zitten. Als we er zijn stap ik uit. De bus is niet ver weg, ik stap in. De bushaltes flitsten snel achter elkaar voorbij. Omdat het zo snel gaat kan ik makkelijk de juiste halte missen, waardoor ik te vroeg of te laat uitstap. Dit geeft steeds veel stress, gelukkig gaat het deze keer goed.
Het zijn waarschijnlijk de pillen die maken dat ik er rustiger onder ben, want mocht het zo zijn dat ik in Frankrijk uit zou komen, of ergens in Duitsland, of veel te laat zou verschijnen op een afspraak wat tegenwoordig regelmatig gebeurt, dan is dat maar zo, denk ik dan. 'Geen kind overboord!' hoor ik mijn moeder zeggen. 'geen kind overboord!' herhaal ik in mezelf, 'geen kind overboord!'.