Ik slik sinds kort een pil. Het heeft jaren geduurd van ups en downs van therapie in en therapie uit, van opleiding in en uit en diploma's halen maar in het werken niet slagen..., jaren van niet-relaties en ontbrekende vrienden van ver komend soms en weer terug van vallen en opstaan en vooral van willen staan. Ja, jaren heeft het geduurd voor ik zover was. 'Wanneer houdt het nou eens op?' heb ik gedacht. Op het laatst was ik er van overtuigd geraakt dat het antwoord: DE DOOD moest zijn. Alleen dan zou dit stoppen dacht ik. Als ik zou kunnen sterven aan mijn hersenen dan zou mijn band met die hinderlijke neuronen verbroken zijn.