De pil kwam. Een klein ding is het en dan nog kleiner. Want het omhulsel doet er niet toe, het gaat om de kern binnenin legde de psych me uit. Binnen 10 minuten stond ik weer op straat en ben met het recept in de hand het doosje gaan halen. Onderweg kreeg ik bedenkingen: zou het een placebo zijn, zou ze me voor de gek houden? Zo'n klein ding kan toch nooit wat doen...ik zie me de volgende week al terug komen dan zeg ik stralend dat de pillen werken en dan roept zij vast lachend dat het een neppil was!

Toch ben ik ze maar gaan nemen die week. Wel heb ik nog even gedacht dat het eigenlijk heel raar is om een pil in te nemen tegen hoe ik me voel, want nu ik dus pillen ga slikken tegen hoe ik me voel, is het dan dus ziek om te zijn zoals ik ben? Ik ben namelijk met al mijn psychische eigenaardigheden ook een erg tevreden mens en zou voor geen goud willen ruilen met een ander. Maar ik heb die gedachte laten varen, dat antwoord ga ik toch niet vinden al zou het er toe doen.