(van nog steeds tien jaar geleden)

Dit verhaal heeft een blij einde, ik ben gelukkiger dan voor de pil. Al is het een mooi resultaat en zou ik niet terug willen naar de tijd voor de pil, toch is dit mooie einde van een periode het begin van een andere. Een periode met verschillende nieuwe uitdagingen. 

Ik schrijf ergens dat ik me verveel en dat ik meer prikkels nodig heb. De manier waarop ik mijn leven heb ingedeeld om te kunnen overleven (ik ben veel in het inloophuis en zit veel in de kerk) is niet meer voldoende. Ik heb meer verantwoordelijkheid, meer uitdaging nodig. Dat vraagt om concrete actie en om discipline om nieuwe dingen op te zetten en vol te houden. Maar het vraagt er ook om dat ik dan weet wat ik zou moeten gaan doen, dat is nog geen makkelijke vraag. Het is duidelijk dat als ik mijn weekindeling laat zoals het is dat ik daar niet gelukkig van word. Ik moet iets veranderen.

Ook vraag ik me af of ik zonder deze medicijnen zou kunnen. Het voelt zo normaal zoals ik ben nu, het is toch gek om iets te slikken om zo te kunnen zijn. Ben ik echt Rosemarijn mede mogelijk gemaakt door de pil? Ik hoor een stem in mijn hoofd die er gewoon van de ene op de andere dag mee wil stoppen. Dat is niet verstandig natuurlijk, maar die bijwerkingen zijn zo naar dat ik het wel snap.

Er zijn veel mensen die in hun eentje thuis zitten, die niet uit hun huis durven maar er in niet gelukkig zijn. Er zijn veel mensen vol met kwaliteiten wier leven vergald wordt door een ontbrekend stofje, of niet op-en-top-functionerende hersencellen. Er zijn veel mensen die door medemensen worden aangesproken die denken dat zijzelf daar schuld aan hebben terwijl het misschien wel de hersenen zijn die het leven verstieren! Mijn openheid in dit boek over dit onderwerp is mijn cadeau aan die mensen. Ik hoop dat ook zij de weg kunnen vinden naar de pil die ik heb. Dat kleine stofje in dat kleine dingetje waarzonder ik niet mezelf kan zijn.

NaNawoord (van nu)

Deze periode in mijn leven is belangrijk geweest, het heeft echt een omslag veroorzaakt! Inmiddels ben ik gestopt met dit specifiek medicijn omdat een nadeel was dat ik mijn creativiteit verloor, een eigenschap die voor mij heel belangrijk is. Gelukkig had de psychiater die nog een alternatief, zonder bijwerkingen van zwaarder worden, verlies van creativiteit of een plotselinge dood. Een tijd terug heb ik eens geprobeerd te halveren met dat middel (ik wilde toch weer eens weten wie ik was zonder), nou daar ben ik van genezen. Zonder deze pil gaat het me niet lukken het leven aan te kunnen. Het is gewoon heel vreemd dat ik alleen mezelf kan zijn met een medicijn maar als het zo is dan neem ik hem maar. Het is fijn dat ze er zijn dit soort pillen.